Թ

 
Այսահարութեամբ անզգայացած, դիւալլուկ ու քարակոշկոճ,
Հեղձամղձուկ ու եղկելի, քստմնելի, գիսախռիւ մազերով,
Վայրենադէմ ու ցնորամիտ մարդկանց հետ, որոնց դու ողորմեցիր,
Ես էլ նրանց պէս քեզ պիտի դիմեմ, ամենափրկի՛չ:
Հեռու վանիր դու ապականարար գնդերը չարի մարմնիս խորանից,
Որպէսզի հասնի հոգին քո բարի եւ հանգստանայ այնտեղ վերստին,
Եւ մաքուր շնչով լցնելով մարմինս ու անդամներս`
Զգաստացնես ինձ` խելագարուածիս ամենաթշուառ:
 

Ժ

 
Դժոխաբնակ եւ վտարանդի հոգիների հետ գերուած` նաեւ ես
Արգելափակուած տառապում եմ խիստ:
Փառայեղ ճառագայթը քո ողորմութեան, լոյսդ իմ անձկալի,
Ծագելով վրաս` ինձ պառակտիչի կապերից փրկիր:
Վհատ կերպարանք է առել հոգիս,
Որ գաղտնորոգայթ եւ աներեւոյթ արահետներում մոլորաթափառ`
Գարշ իմ մեղքերով է հիւանդացած:
Իմ` չարագործի թոյնից գոյացած այտուցքներն անտես,
Որդի՛ Աստծոյ,
Քեզ միայն յատուկ քո կարողութեամբ առողջացրու դու գթասիրաբար:
Զանազանակերպ եւ բազմատեսակ ախտերն մահացու,
Որոնցից ամէն մէկն իր առանձին արդիւնքն ունի,
Եւ որ ժանտամատ շառաւիղներով հաստատուած են մեր անօրէն մարմնի մեղկ անդաստանում,
Ամենակալի քո ձեռքով թող որ կորզե՜ս արմատից,
Դու, որ արորով` մեր հոգիների դաշտերն անոպայ մշակում ես միշտ,
Որպէսզի կենաց քո խօսքը յաւէտ արդիւնաւորուի:
 

ԺԱ

 
Եւ քանզի ճարակող քաղցկեղի նման
Յանցանքներիս վէրքն այս իմ բերած օրինակները գերազանցեց,
Եւ ախտն ամբողջովին անդամներիս մէջ տարածուեց, -
Չիք սպեղանի, ինչպէս Իսրայէլին, որ դրուի անչափ իմ խարանների վրայ,
Ազդրերիս խարսխից մինչեւ ծայրն իմ անդամների կառուցուածքի`
Չի մնացել մի տեղ լիովին առողջ եւ բժշկելի:
Իսկ դու, ողորմա՜ծ, բարերար, օրհնեալ եւ երկայնամիտ թագաւոր անմահ,
Լսիր վշտահար սրտիս խղճալի պաղատանքներն այս,
Որ դառնահառաչ քեզ եմ ուղերձում իմ նեղութեան մէջ,
Տէ՛ր ամենակալ:
 

ԲԱՆ ԺԹ ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Ով դու, բարի կեանքի յուսատու ամենահայեաց տեսողութիւն,
Ուշք դիր ցաւագնած հոգուս հեծեծանքների բարձրաձայն աղաղակին,
Անհա՜ս մեծութիւն, անուն ահաւոր, բարբառ կենդանի,
Լուր ցանկալի, ճաշակ ախորժելի, կոչումն պաշտելի,
Բարութիւն խոստովանելի, ազդումն խնկելի,
Դաւանելի իսկութիւն, էութիւն փառատրելի, գոյութիւն օրհնաբանելի,
Ո՜վ դու Տէր Յիսուս, Հօրդ հետ գովուած ու երկրպագուած
Եւ սուրբ հոգուդ հետ բարձրացած ու հռչակուած,
Որ մարմնացար մեզ պէս ու մեզ համար,
Որպէսզի մեզ էլ անես քեզ համար ու քեզ նման,
Լոյս ամենայնի, համակ ողորմած, հզօր երկնային:
Եւ այժմ քայքայուած ու խորտակուած անօթն իմ հողեղէն
Աստուածօրէն հրաշակերտելով, աղաչում եմ, գթա՛ծ, նորոգիր նորէն:
Մեղքերով հնացած պատկերն իմ` քո ինձ տուած,
Հալելով կրկին քուրաների մէջ խօսքիդ կայծակով`
Պաղատում եմ քեզ, ձուլի՛ր վերստին:
Հոգիս պահպանող մարմնիս խորանի շինուածքը խախտուած` հանգստարանը քո,
Աղաչում եմ, ո՜վ բարերար, մաքրագործիր քեզ ի բնակութիւն:
Իմ չար գործերի փոխարէն մի՛ հատուցիր նոյնը դու ինձ:
Արբած եմ ես, բայց ոչ թէ գինով, ինչպէս մարգարէն է ասում.
Թափիր հրամանով քո ազատարար, ամենակեցո՛յց,
Մահուան բաժակիս թմրեցնող մրուրն անօրէնութեան,
Որ բաժակդ ես չքամեմ վերջին օրը հատուցման:
 

Բ

 
Արդար ես դու իրաւունքիդ մէջ եւ յաղթող` քո դատաստանում.
Թէ մատնես մահուան` ճշմարիտն արած կլինես.
Թէ դատապարտես, այստեղից սկսելով կշտամբութիւնդ տանջողական` հատուցում է ճիշտ
Թէ անդունդների խորքերը սուզես,
Թէ կենդանութեան շարժումները դադարեցնես,
Թէ զօրութիւնն իմ խօսքի ունայնացնես,
Թէ պատուհաններն աչքերիս ստուերացնես,
Թէ կեանքի ճաշակն ինձնից հետ առնես,
Թէ ընդհանրական կերակրից ինձ զրկես,
Թէ օրերիս երկարութիւնը կարճացնես,
Թէ իջնող քաղցր ցողի հետ մէկտեղ վերից հուր թափես,
Թէ խօսքդ լսելուց ինձ քաղցած թողնես,
Թէ ականջներիս դռները խցես,
Թէ շնորհիդ պատկերն ինձանից կտրես,
Թէ ոտքիս տակի հողը սարսես,
Թէ ինձ անձկալի քո լոյսից հանես,
Թէ այս աշխարհից ինձ բոլորովին դու դուրս վտարես,
Թէ հրաբորբոք փայլատակումով ինձ ահաբեկես,
Թէ անբուժելի ցաւերով պատժես,
Թէ ինձ չարչարող դեւերին մատնես,
Թէ ցասման հողմով ինձ հեռու քշես,
Եւ թէ ուրիշ նոր չարչարանքների գործիքներ կազմես -
Տարտարոսից վատ եւ գեհենից էլ աւելի սաստիկ,
Աւելի թունոտ, քան թէ որդերը, եւ քան խաւարը տարակուսելի
Եւ երկիւղալի` խորխորատից էլ, եւ ողորմելի` մերկութիւնը քան, -
Ես ինքս անձամբ վկայում եմ, թէ արժանի եմ խիստ այդ բոլորին:
 

Գ

 
Եւ քանզի մեղքերս նման են իրար,
Ուրեմն եւ նրանց հատուցումներն էլ պէտք է որ նման լինեն իրարու,
Իբրեւ միմեանց պատկերակից, միատեսակ եւ զուգակշիռ,
Այս հասկացողութեան կրողներն են,
Ուստի կարեւոր է խոստովանել եւ քողը վերցնել նրանց երեսի,
Որպէսզի տեսնի փնտրողը նրան եւ ծանօթանայ,
Քանի որ ջերմ սիրով չմօտեցայ ես ընկերոջս կարիքներին,
Իրաւացի է, որ առաջին իսկ վտանգի պահին սառեմ տագնապած:
Եւ որովհետեւ ես չսանձեցի ցանկութիւններս ապերասան,
Ուստի եղկելուս արժանի է, որ կրում եմ կիզումն անզովանալի:
Եւ քանի որ ես չսիրեցի աւետիսը լոյսիդ`
Արդար է, որ ես կորստեան մէգի թանձր խաւարում խարխափեմ մոլորագնաց:
Եւ քանզի խտրութիւն չդրի մանր ու մունր յանցանքների միջեւ, համարելով նրանք անվնասակար,
Զազիր զեռունների խայթումներից խոցոտւում եմ արդ արժանապէս:
Եւ քանի որ ես ձեռք չերկարեցի վտանգի մէջ վշտակրին օգնելու,
Տեղին է, որ գարշ ապականութեան գուբին մատնուեմ:
 

Դ

 
Եւ արդ, ո՛չ աստուածային քո գանձերից` չարիք,
Ո՛չ քո լոյսի շողերից` խաւար,
Եւ ոչ էլ քեզ ապաւինելուց սայթաքումներ առաջ կգան,
Այլ ես ինքս` կորստեան որդիս գտայ այս բոլորը:
Բազում անօրէն մեղքերս են, որոնք նիւթեցին այսքան բարկութիւն:
Մոլորեցուցիչ իշխանի կամքին հնազանդելով` նրան թողի ես քո տեղն իսկական,
Ըստ Գրքի յանդիմանութեան:
 

Ե

 
Եւ քանզի յայտնի դարձաւ մարմնիս անդամների գաղտնիքն ու խայտառակութիւնը,
Եւ երեսիս ընկաւ անվայելուչ ստուերն ամօթանքիս, ըստ մարգարէի առակի,
Ինձ բոլորովին տգեղացնելով` մերկ, խայտառակուած պոռնիկի նման, -
Ծագիր իմ մէջ լոյսը քաւութեան, երկնաւո՛ր արքա,
Որպէսզի թոթափելով մեղքերիս փոշին,
Աւետեաց ձայնը լսած,
Բաբելոնից ետ դարձողների պէս,
Հողից վեր կենալով` վերստին նստեմ,
Եւ անսասան` յոյսիդ ամրութեանը հիմնուելով, ինչպէս Եսային է ասել,
Նախնի մաքրութեամբ հագնեմքո բազկի զօրութիւնը կարող,
Քո քաղցր փառքի մեծութեան համար եւ աստուածութեանդ ամենապարգեւ,
Օրհնեա՜լ յաւիտեանս. ամէն:
 

ԲԱՆ Ի ՍՐՏԻ ԽՈՐՔԵՐԻՑ ԽՕՍՔ ԱՍՏԾՈՅ ՀԵՏ

Ա

 
Տէ՜ր անոխակալ եւ երկայնամիտ, ներող, բարեգութ, հզօր, ողորմած,
Ահա՛ ճշմարիտ են քո գործերը եւ դատաստաններդ խոստովանուած,
Եւ որոշումներդ վկայուած են, ո՜վ ծածկութիւնների տեսանո՛ղ:
Երեք երջանկայիշատակ երիտասարդների հետ,
Որոնք կիզանուտ բոցով փորձուեցին ու չվնասուեցին Բաբելոնի մէջ,
Նրանց թախծալից ե՜րգն եմ հառաչում. -
"Ես մեղանչեցի եւ անօրէն դարձա,
Ապստամբուեցի եւ պատուերներին քո չանսացի":
Մաքուր լինելով հանդերձ` այսպէս գոչեցին նրանք խոստովանաբար,
Իսկ ես, որ իսպառ մահապարտ եմ մի,
Ձայնակցելով նրանց այդ ողբերին,
Այս ողբերգութեանս դեռ ուրիշնե՜ր էլ պիտի աւելացնեմ ես` ամէն բանով մահապարտս,
Դանիելի հետ` երանելի եւ սուրբ մարգարէի,
Որը հարազատ ազգական էր քեզ եւ Հուդայի տան ընտիր շառաւիղ,
Նրա հաճելի եւ նուիրական պաղատանքների խօսքերն առնելով`
Իմ պատժապարտի հեծեծանքներով դեռ ուրիշնե՜ր էլ պիտի կրկնեմ ես:
 

Բ

 
Գիտակցելով մէկտեղ` անպատշաճ ընթացք ունեցայ,
Զարտուղելով շարունակ եւ դժնդակօրէն սխալուելով.
Եւ այսպէս` մեղանչեցի ես ամէն բանի մէջ, ամէն եղանակով:
Կամքիդ որոշակի սահմանից ես ի դուրս սլացայ,
Որ եւ իսկական օրինակ է մի անմաքուր անօրէնութեան:
Անչափելի չարիքներն յաճախակի կրկնելով` իրենց լրումին հասցրի,
Ինչ որ ճշգրիտ մի պատկեր է յանցաւորութեան:
Սպառնացիր` չզարհուրեցի, խրատեցիր ինձ, եւ չանսացի,
Որ յայտնի նշան է ըմբոստութեան:
 

Գ

 
Արդարութիւն յարդարեցիր քեզ, ո՜վ բարերար,
Եւ ինձ` պատրաստեցիր ամօթ ու պատկառանք:
Քեզ` փառք վայելչական եւ ինձ` նախատինք յարմարաւոր.
Քեզ` քաղցր յիշատակ եւ ինձ` մաղձ քացախեալ վերջում.
Քեզ` անլռելի բարեբանութիւն եւ ինձ` ողբ ու կոծ.
Քեզ` օրհներգութիւն խնկելի եւ ինձ` մերժումն ի բաց.
Քեզ` իրաւունք բազմարժան եւ ինձ` ամենավարան պատասխանատւութիւն.
Քեզ` փառք անճառ գովեստներով եւ ինձ` մոխիր լիզելու անարգական պատիժ:
 

Դ

 
Արդ, ընդունեցիր դու, ո՜վ անկշիռ սահման ընտիր բարութեանց,
Քոյիններից վեր առար կնդրուկներ ախորժանուշ` քեզ համապատասխան,
Իսկ ես ստացայ այստեղ բազում պարսաւանքներ սրանց դիմաց` կրկնակի բարդութեամբ:
Եթէ անբիծներն յանձն էին առնում այսպէս աղօթել,
Իսկ ես պարսաւի ի՜նչպիսի տողեր հիւսեմ ինձ համար,
Երբ քան բոլոր դժնաբարոներն առաւել վրիպեցի:
Անառակ ընթացքովն իմ ես մոլորուեցի որպէս վայրենամիտ,
Եւ հանդգնեցի իմ շրթունքներով երկրաւոր խօսքեր բարբառել:
Մոլի դարձայ անկասելի կերպով ամօթալի գործերի մէջ,
Փքուեցի եւ վերացայ ես, որ փոքր-ինչ ժամանակից յետոյ մահուան հողն եմ իջնելու.
Գոռոզացայ եւ բարձրամտեցի ես, որ տէրն իսկ չեմ հոգուս գրաւական եղող շնչառութեանը:
 

Ե

 
Ամբարտաւանացայ՜ փոշիս շնչաւոր,
Ամբարհաւաճեցի կաւս ձայնաւոր,
Հպարտացայ հողս անգոսնելի,
Դէպի վեր ելայ մոխիրս մերժելի,
Բազուկ բարձրացրի` բաժակս փշրելի:
Տարածուեցի առաւել, քան իբր վեհ,
Եւ իբրեւ հետ մղուած` դարձեալ ինքս իմ մէջ ամփոփուեցի:
Բարկութեան բոցով ցոլացա` տիղմս բանաւոր:
Իբրեւ անմեռ մի` մեծամտեցի, ես, որ չորքոտանիների հետ մահից եմ կառչած:
Այս կեանքի սիրոյն բացի գիրկս ես եւ դէմքիս փոխարէն քեզ թիկունք դարձրի.
Մտքիս թեւերով մութ խորհուրդների միջից սլացայ.
Անարատ հոգիս մարմնիս փափկութեամբ յաւէտ հիւծեցի.
Զօրութիւնն իմ աջ կողմի տկարացրի,
Իսկ ձախակողմիս ուժգնութիւն տալով` յաղթեցի նրան:
Հոգածութիւնդ իսկ տեսայ ինձ համար, – որն այստեղ գրել անկարող եմ ես, ու չպատկառեցի.
 

Զ

 
Վայրի հաւքի պէս սլացայ դէպի սովորութիւնն իմ վաղեմի,
Ինչպէս Ովսէէն Եփրեմի վերաբերեալ է ասել:
Աղօթավայրում ես այս կենցաղի զբաղումներով շրջանակուեցի.
Մտքիս երիվարը բանականութեան երասանակով ոտքի չհանեցի:
Հին չարութիւնների վրայ ես ինքս նորերն ստեղծեցի,
Եւ, ինչպէս Յոբն է ասում, անտանելի ծանր անուրներն ինձ վրայ ես ինքս ծանրացրի:
Ինքս ինձ սփածանելի արի անկարկատելի, ըստ Երեմիայի.
Եւ առակողի խօսքի համաձայն,
Անունն անգրելի մի վիժուածի պէս` մարդահամարից ջնջուեցի,
Եւ ըստ Եսայու` դաշտանաւորի զգեստի նման զազրելի դարձա:
Որպէս թրծուած խեցեղէն աման` աննորոգելի կերպով փշրուեցի:
Եդովմին ուղղած մարգարէական մեղադրանքների համաձայն, ե՛ս էլ
Անօրէնութեան սատակիչ չորրորդ չափն իմ ինձ պատրաստեցի:
Եւ սո՞ւտ կլինի, որ աւելացնեմ ես այդ բոլորին,
Թէ Մողոքի դիւանուէր վրանն անգամ առայ ես` դժոխքը ժառանգելու համար:
Երկնայինը լքած` ես ինքս էլ ձեւակերպեցի խայտառակ պատկերն Ռեփանի աստղի,
Որն Իսրայէլից պաշտուեց Սինայում:
 

Է

 
Եւ արդ, քանզի զրկուեցի ես նախկին շնորհի համարձակութիւնից,
Ելայ նրանից, հեռացայ դարձեալ եւ բաժանուեցի,
Եւ անպատուաստելի կերպով կտրուեցի, -
Ընդունի՛ր ինձ, Տէր, հոգուդ պատկերով կերպարանելով ինձ կրկին անգամ,
Ինձ, որ անարժան եմ ապրելու իբրեւ մահապարտ եւ չարագործ,
Իբրեւ ամօթահար ու ոտքի կոխան եղած բանսարկուի կողմից,
Որպէս անբժշկելի մանրուած,
Որպէս մահուան յատակը հասած,
Որպէս գարշելի դարձած,
Որպէս կոչումիդ խոտան համարուած,
Որպէս միանգամայն կորստեան մատնուած,
Որպէս դեգերեալ, որպէս վտարուած,
Որպէս տարակուսեալ, որպէս թշուառացած,
Որպէս վհատեալ, որպէս կործանուած,
Որպէս խորտակուած, որպէս կոտրուած,
Որպէս թախծոտուած, որպէս խիստ տրտմած,
Որպէս թշնամանուած: