Цитаты из книги «Сайланма әсәрләр. 2 том. Роман»

Кер юганда, бары тик җизнәсенең үзенә генә хас тир исенә кадәр якын булган аңа. Ә инде Иргали калага китә-нитә калса, Миңсылу аның өчен яна-көя, бөтен тынычлыгын җуя торган булган. Өйдәгеләрдән кем дә булса Иргалинең сәфәрдән исән-имин кайтуын аның кебек тагын берәр кеше көттеме икән? Бер хәвефле вакыйга турында ишеткәч, Миңсылуның пошаманга төшүләре, ут йотулары тагын да арткан, төнге йокылары тәмам качкан булган.

Миңсылуга ул нәкъ җилбәзәк яшь егетләр сыман гашыйк булды. Мәхәббәте торган саен көчәйде. Иргали балдызкаенда элек һич уйламаган-көтмәгән күркәм сыйфатлар тапты. Хатын-кыз буларак та аннан иркә-назга, игътибарга сизгер, аннан нәзакәтлерәк, мөлаемрак бүтән булмас. Ә инде шаярырга, уйнап-көлергә дисәң, беркемгә алыштыргысыз. Балдызкаеның бу якларын, мөгаен, бары тик Иргали генә белә торгандыр. Андый чакларда янып торган яшь хатынның күзләреннән менә-менә якты нур тамчылары сибелеп төшәр сыман иде.

Көзен, беренче кар төшкән көнне, Миңсылу ир бала тапты. Барысы өчен дә онытылмаслык вакыйга, зур бәйрәм булды ул. Куанычның иң зурысын Гөлниса белән Гөлүсә кичергәннәрдер, мөгаен: «Монда җылы, һавасы да иркен», – дип, баланы олы өйдән чыгармаска булдылар. Зурдан кубып, бәби туе үткәрделәр. Башы күкләргә тигән ата кеше: «Минем исемем Рәхимҗан, улымның да исеме йә Галимҗан, йә Сабирҗан булыр», – дип гайрәт чәчсә дә, Миңсылуның бу мәсьәләгә карата үз фикере булган икән. «Бернинди дә «җан» нар юк, улымның исеме – Азат! За

ләбаса! – Бер генә мизгелгә үз-үзен кызгану хисе җилпенеп куйгандай булды. – Шул инде, – дип уйлады ул, – баш очында күк аяз булганда, тормышың да көйле

Бәлки, шуңадыр, ил өстендә абруйлы, туй-мәҗлесләрдә, бәйрәм- җыеннарда урыны түрдән булып, үз көнен үзе күреп, үз өенә, үз тормышына үзе баш, үзе түш булып, сер бирмичә яшәде.

«Шул инде, яши белә генә башлаган идем, акча бетте», – дип әйткән ди бер дивана да.

Искәрмәстән китереп суккан кара кайгы, ачы хәсрәт, хәерсез хәбәр ачысы шулай телә, шулай кисә иде аның бәгырен

Илдә илле, берсеннән-берсе җилле дигәндәй, нинди генә затлар юк дисең син бу дөньяда.