Sai Argon yayi dariya, kara mai zurfi, kuma mara komai ciki daya haura har kashin bayan Thor.

“Zan iya sa komai yafaru kuma bazan iya sakomai yafaruba. An riga an rubuta kaddararka. Ya raga nakane ka zabeshi.”

Thor bai gane ba.

Sun kai saman kunyan, inda Argon ya saya yakuma fuskanceshi. Thor na saye kusadashi, sai makamshin Argon yabi jikinsa.

“Kaddararka ta kasance mai muhimmanci,” yace. “Kada ka gujeta.”

Idanun Thor sun kara buduwa. Kaddararsa? Muhimmanci? Yaji kanshi nata kumbura.

“Ban ganeba. Kana mani Magana a habaince. Yi hakuri, ka kara mini bayani.”

Sai Argon ya bace.

Bakin Thor ya kara buduwa domin mamaki. Yayi kallo zuwaga ko ina, yana kasa kunne, yana mamaki. Ko duk a tunaninsa ne kawai? Ko wani irin mafarkine?

Thor ya juya ya kalli dajin da kyau; daga wannan guri mai kyau, a can samman kunyan, yana kallo da nisa fiye da dazun. A yayinda yake kallo, ya hango wani motsi a gaba kadan. Yaji kara kuma yayi zaton tumakinsa ne.

Sai ya fara gagautawa a gangarwa kunya mai cayayin yana sauri zuwa ta inda yaji karan, daga baya ta cikin dajin. Yana tafiya amma yana tuna haduwansu da Argon. Yayimasa wuya ya yadda da abinda ya auku a sakaninsu. Menene mai bawa sarki shawara keyi anan, a cikin duk wurare? Kuma yakasance yana jiran zuwansa ne. Amma domin me? Kuma me ya nufa da kaddararsa?

Duk sa’ilin da Thor yayi kokarin kara fahimtan wannan lamarin, sai kara rashin fahimta yakesamu. Argon ya masa gargadin kar yaci gaba a yayinda da kuma ya kwadaitar masa da yin hakan kuma ta wata hanyar. A yannzu, yanakan tafiya, Thor natajin wani Karin yanayin haramci, Kaman wani muhimmin abu na shirin faruwa.

Ya shiga wani kwana sai ya saya a tsandare saboda abinda yakegani a gabansa. Farat daya duka munanan mafarkinsa suka tabbatu. Gasusuwan jikinsa sun mike a tsaye, sai ya fahimci cewa shiga Darkwood dinsa yakasance babban kuskure.

A dayan gefenshi, kwatankwacin taku talatin kawai, sai ga wata dabbar Sybold. Yana kumburi, a mumurde, a tsaye a kan kafafunta hudu, kusan girman doki, ya kasance dabban da a ka fi tsoro a Dakrwood, watakila ma a masarautar. Thor bai taba gani ba, amma yaji tasuniyoyin. Yana kama da zaki, amma yafi grima, fadi, fatansa jajazur kuma idanunsa launin kwai mai kyalli. Tasuniya na nuna cewa yasamo jan fatansa ne daga jinin yaranda basuciba basuganiba.

Thor zai iya kirga iya lokutan da yaji labarin anga wannan babban dabban a gabadaya rayuwansa, duk da ana ganin wadansuma karya sukeyi. Watakila wannan ya kasance ne domin babu wanda ya taba karo da wannan daban ya tsira. Wasu na ganin dabban Sybold shine sarkin dajujjuka, kuma Kaman wani alaman karfanci. Komenene karfanci, Thor bai saniba.

Ya ja baya da taku daya amma da kulawa.

Dabban Sybold din, da hakora a kwaye, dogayen hakoran sakiyan bakinsa na digarda yawu, na mayar masa da harara da idanunsa masu launin kwai. Yanada battacen tumakin Thor a bakinsa: yana ihu, yana rataye kai a kasa, rabin jikinsa a hude da dogayen hakoran. Yana kusa da mutuwa. Daban Sybold din na jin dadin kamun dayayi, yana daukan lokacinsa; Kaman yana jin dadin bama tunkiyan azaba.

Thor ya gagara sayawa yana jin kukan. Tumakin yayita motsi gefe da gefe, ba maitaimako, sai yaji yakamata shi yayi wani abu.

Tunanin Thor na farko ya gudu ne, amma ya riga yasan haka zai zama a banzane. Wannan mumunan daban yafi komame gudu. Idon shi yagudu zai karawa dabban karfin gwiwa ne kawai. Kuma bazaya bar tumakinsa ya mutu haka kawai ba.

Ya saya a daskare da tsoro, kuma ya san dole shi yayi wani abu kada ma menene.

Bazatarsa ya rinjayeshi. Yasa hanu a hankali a cikin jakarsa, ya ciro kwayan dutse daya, ya sashi a majajjaba. Da hanu yana girgiza, ya waina, ya dauki taku daya zuwa gaba, sai ya wurga.

Dutsen yayi tafiya a iska yaje ya samu abunda ya auna. Harbi daidai. Ya samu tumakin a cikin kwayar idonsa, yawuce sambai zuwa kwakwalwarsa.

Tumakin ya kwanta shuru. Amace. Thor ya kawo karshen wahalarsa.

Dabban Sybold din ya gwaye idanunsa, yaji haushin Thor ya kashe abin wasansa. Ahankali ya bude manyan hakoransa ya sake tinkiyan, wanda ya fado da kara a kan kasan dajin. Sanan ya sanya hankalinsa a kan Thor.

Yayi ihun barazana, mummunan kara mai zurfi, daya taso daga can cikin tumbinsa.

Yayinda ya fara taku zuwa gareshi, Thor, zuciyarsa na bugu, ya daura wani dutsen a majajjabarsa, ya masa baya, da shirin yin wani harbin.

Dabban Sybold din ya fita a guje, yana gudun da yafi duk abinda Thor ya taba gani a rayuwarsa.

Thor yayi taku daya zuwa gaba sai ya harbor dutsen, yana adu’an Allah yasa yasameshi, domin yasan shi bazaya samu wata zarafin yin wani harbinba kafin ya iso.

Dutsen yasamu mummunan daban a idonsa na gefen dama, ya kuma cire idon. Wurgin ya kasance mai kyau sosai, wanda zai iya kayarda dabba inda karama ce.

Amma wannan ba karamin dabba bane. Mummunan daban ya gagara taruwa. Ya kara ihu daga cutuwan, amma bai ko rage guduba. Duk da rashin ido daya, duk da dutsen a makale a kwakwalwarsa, ya chigaba da nufan Thor da yaki. Ba abinda shi kuma Thor zai iyayi.

Jim kadan, mummunan daban na kansa. Ya waina manyan faratun kafansa ya yakushi kafadarsa.

Thor yayi ihu. Abin yayi kamada wukake uku suna yankamasa naman jikinsa, jinni mai zafi yana bulbulowa daga mikin.

Mummunan daban ya dannashi a kasa, a kan hannaye da kafafuwa. Yanada shegen nauyi, Kaman wata giwa ne a saye akan kirjinsa. Thor yaji kasusuwan kirjinsa suna wargazuwa.

Mummunan dabban ya dan ja kansa baya, ya bude bakinsa da fadi yananuna dogayen hakoran sakiyansa, ya fara saukowa dasu zuwaga makogoron Thor.

Yanakan hakan, Thor ya mika hannayensa ya cafko wuyan; daidai yake da riko jijiyar karfe. Da kyar Thor ya jura. Hannayensa suka fara girgiza a yayinda dogayen hakoran suka fara kara saukowa. Yaji numfashin dabban dazafinshi a duk fuskarsa, yaji yawun dabban na gangarawa wuyarsa. Wani irin kara ya taso daga can cikin kirjin dabban, yana kone kunnuwan Thor. Yasan shi zai mutu.

Sai Thor ya rufe idanunsa yana adu’a.

Kayi hakuri, Allah.ka bani karfi. Ka yarda mani nayi fada da wannan halittan. Kayi hakuri. Na rokeka. Zani yi duk abinda kace nayi. Zan ci bashinka mai yawa.

Sai kawai wani abu ya faru. Thor yaji wani zafi na musamman yataso daga cikin jikinsa, yana bin hanyoyin jininsa, Kaman wani filin makamashi dayake gudu a cikin jikinsa. Ya bude idnunsa sai yaga abin mamaki: daga hannayensa wani haske mai launin kwai na fita, a yayinda yake ture makogoron mummunan dabban, damamaki, ya iya kamanta karfin dabban ya tareshi danisa.

Thor ya cigaba da turi har saida ya fara ture mummunan dabban. Karfinshi ya cigaba da karuwa har yaji wani dunkulalen karfi – daga bisani kadan, mummunan dabban ya wurgu zuwa ta baya, Thor ya tureshi har kafa goma masu kyau. Ya fada akan bayansa.

Thor ya taso zuwaga zama, bai fahimci abinda ya faru ba ko kadan.

Dabban ya sake tashi. Sanan, a cikin haushi, yasake tasowa – amma a wannan lokacin Thor najin dabam. Karfin na ratsan dukanin jikinsa; yana jin karfin da bai taba ji ba.

A yayinda dabban yayi tsalle sama, Thor ya dan durkusa kasa, ya cafkoshi ta cikinsa, sai ya wurgar dashi, yasa nauyinsa ya daukeshi.

Dabban ya tafi a sama a cikin dajin, ya pasu da bishiya, sanan ya fado was a kasa.

Thor ya ware idanu, yana mamaki. Yanzu shi ya wurgarda dabban Sybold kenan?

Mummunan dabban ya kyafta ido sau biyu, sai ya kalli Thor. Ya tashi ya rugo kuma.

Wannan karon, yayinda dabban ya kawo hari, Thor ya cafkoshi a makogoro. Dukkansu zun zuba a kasa, dabban a saman Thor. Amma Thor ya juya ya koma saman dabban. Thor ya rikeshi, yana matse wuyarsa da hannayensa duka biyu, yayinda shi kuma dabban keta kokarin daga kai ya cijeshi da dogayen hakoransa. Bai sameshi ba. Thor, da jin wani karfi, ya dada danna hannayensa batare da yasake ba. Ya bar karfin ya ratsi jikinsa. Sai jim kadan, da mamaki, yaji karfinsa yafara fin na mummunan dabban.

Yana shake dabban Sybold din zuwaga mutuwa. Daga karshe, mummunan daban ya saki jiki.

Thor yaki ya sake har na wani cikakken minti daya.

Ya tashi a hankali, da kasawan numfashi, yana kallon kasa, idanu a ware, yayin da ya rike hannunsa daya ji ciwo. Menene ya faru yanzu? Wato shi, Thor, ya kashe dabban Sybold kenan?

Ya jicewa wannan alama ne, a wannan ranan ranakun. Yaji Kaman wani muhimmin abu ya faru yanzu. Yanzuyanzu shi ya kashe dabba mafi sanuwa kuma wanda a kafi tsoro a duk wanan masarautar. Shi-kadai. Batare da wani makami ba. Kaman ba da gaske bane. Babu wanda zai yadda da labarinsa

Yanajin duniyan na kewayawa ayayinda yake tunanin wani irin karfi ne yashigeshi, abinda wannan yake nufi, asalin mutumim dashi ya kasance. Mutanen da aka sansu da irin wannan karfin su Druid ne kawai. Amma kuma ai mahaifinsa da mahaifiyarsa basu kasance Druid ba, saboda haka bazai yiwu shi ya zama daya ba.

Ko kuma zai iya zama ne?

Dayaji Kaman da mutum a bayansa, Thor ya juyo yaga Argon a tsaye a wurin, yana kallon dabban a kasa.

“Da yaya kazonan?” Thor ya tambaya, yana mamaki.

Argon yayi Kaman bai jishiba.

“Ka shaidi abinda ya faru?” Thor ya tambaya, har yanzu bai yarda ba. “Ban san yanda na aikatashi ba.”

“Amma kasani,” Argon ya ansa.”A can ciki, kasani. Kai daban ne da duka shauran.”

“Yayi kama da…..muhimmin Karin karfi,” Thor yace. “Kaman karfinda nima bansan inadashiba.

“Kewayen makamashin,” inji Argon. “Watarana zakazo kasanshi da kyau. Zaka ma iya koyan gudanar dashi.”

Thor ya kama kafadarsa; zafin yayi tsanani. Ya kalli kasa ya hangi hanunsa a rufe da jinni. Yaji kansa ba nauyi, yana damuwan abunda zai iya faruwa idan bai samu taimako ba.

Argon yayi taku uku zuwa gaba, ya mika hanu, ya riko hanun Thor da baya komai, ya daura shi da kyau a kan mikin. Ya rikeshi a wurin, ya mayar da kansa baya, sai ya rufe idannunsa.

Thor yaji wani yanayi mai dumi a cikin hannun nasa. Cikin dakikoki, jinin dake kan hannunsa ya bushe, kuma yaji zafin dayakeji ya fara raguwa.

Ya kalli hannun ya gagara ganewa: ya warke. Abinda ya rage a wurin kawai shine tabon idanun inda farcen dabban ya yankeshi – amma suma a toshe suke kuma sun yi Kaman sun kwana biyu. Jinin ma ya saya ya daina zuba.

Ya kalli Argon da mamaki.

“Yaya kayi wannan?” ya tambaya.

Argon yayi murmushi.

“Baninayiba. Kaikayi. Nina baiwa karfinka ummurni ne kawai.”

“Amma bani da karfin warkaswa,” Thor ya ansa, yana mamaki.

“Bakadashi?” Argon ya ansa masa.

“Bangane ba. Babu wani abu da yayi daidai da tunani a nan,” Thor yace, rashin hakurinsa na karuwa. “Yi hakuri, gaya mani.”

Argon yaki ya kalleshi.

“Wassu abubuwa a cikin lokaci zakazo kasani.”

Thor yayi tunanin wani abu.

“Yanzu wannan na nufin zan iya shiga rundunan sarki kenan?” ya tambaya, da faraha. “Tabbattace, idon zan iya kasha dabban Sybold, to zan iya kare kaina a wurin shauran yaran.”

“Tabbatace zaka iya,” ya ansa masa.

“Amma sun zabi yan’uwana – basu zabeniba.”

“Yan’uwanka bazasu iya kashe wannan mummunan dabban ba.”

Thor nata maida kallo, yana tunani.

“Amma ai sun riga sun kini. Dayaya zan shiga?”

“Daga yaushe jarumi ya fara bukatan a gaiyaceshi?” Argon ya tambaya.

“Kalmominsa sun shiga da zurfi. Thor yaji jikinsa gabadaya ya fara dumi.

“Kana nufin inje a ganni kawai kenan? Ba tareda an gaiyace ni ba?”

Argon yayi murmushi.

“Kai kana iya halittan kaddararka. Wasu basu iyawa.”

Thor ya kifta ido – kuma jimkadan, Argon ya bace. Kuma.

Thor ya juya, yana kallon kota ina, amma babu wani alamansa.

“A tanan!” inji wani murya.

Thor yajuya sai yaga wata katuwar dutse a gabansa. Yaji Kaman muryan yazo daga saman dutsen, sai yayi hanzari ya haura babban dutsen.

Ya kai saman, amma ya kidime da baiga ko alaman Argon ba.

Daga wannan wuri mai kyau, amma, ya iya gani samada itatuwan dajin Darkwood. Ya hangi inda Darkwood takare, yaga wata rana tana sauka a cikin launin ganye mai zurfi, kuma a gabada wannan kadan, hanyar zuwa fadan sarki.

“Kana iya bin hanyan,” muryan ya dawo. “Idan kanada zuciya.

Thor ya juyo amma baiga komai ba. Kaman murya ne kawai, yana dawowa. Amma yasan Argon na nan, a waniwuri, yana zigashi. Kuma yaji, daga zurfin zuciyarsa, cewa yanada gaskiya.

Batare da wani kwokwanto ba kuma, Thor ya sauko daga saman dutsen sai ya pasa cikin dajin ya nufi hanya mai nisan.

Yana gudu a hankali zuwaga kaddararsa.