Цитаты из книг автора «Адам Мицкевич»

Daj mi no rękę – jestem trochę chiromanta ,

Że zysk dawniejszych łupiestw przepił i

Mam sławę najlepszego w Litwie ekonoma.

dawny nasz legijonista, Przepędzić wieczór świętej Wigiliji razem

Najdalsza jest, przytyka do muru kościoła; Mam i kilka butelek.

Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie;

Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,Szeroko nad błękitnym Niemnem rosciągnionych;Do tych pól malowanych zbożem rozmaitém,Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,A wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą Zieloną, na niéj zrzadka ciche grusze siedzą.

zdrowie; Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowieKto cię stracił. Dziś piękność twą w całéj ozdobieWidzę i opisuję, bo tęsknię po tobie. Panno święta, co jasnéj bronisz CzęstochowyI w Ostréj świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowyNowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem,(Gdy od płaczącéj matki, pod Twoję opiekęOfiarowany, martwą podniosłem powiekę;I zaraz mogłem pieszo, do Twych świątyń proguIść za wrócone życie podziękować Bogu;) Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.

Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak

Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie;