кулы ябыша, ирләр кебек усал, Гөл апасы әйтмешли, теләсә нинди эшеңне кулыңнан тартып алып, җимертеп эшләр иде. Җитмәсә, тагын беләкләрендә көч-егәр дә һәрдаим сиздереп тора. Ир-ат иңе сыгылырлык эшләргә алынудан да тартынмый ул. Көрәк-сәнәк тота, кирәксә, ат җигә, кыр эшләре чорында, тырмалауга гына алынып калмыйча, сука башын кулына алырга да күп сорамас иде.