Əli Seyid Müseyib oğlu Hüseynov (Mirzadə) 1929-cu ilin avqust ayında Laçın rayonunun Alıqulu kəndində anadan olmuşdur.

Hələ 9 yaşında olanda, atası – Mirzadə Seyid Müseyib Seyid Hüseyn oğlu siyasi fəaliyyətlərinə görə həbs olunaraq 8 il müddətinə sürgünə göndərilmiş və ondan bir daha xəbər alınmamışdır.

Uşaqlığı çox çətin keçsə də, təhsil almaq üçün əlindən gələni etmişdir.

1-ci sinifi Ağcabədi rayonun 3-cü Parax qəsəbəsində, 2-7-ci sinifləri Laçın raynonun Pircahan kənd məktəbində, 7-10-cu sinifləri isə Laçın şəhər məktəbində oxuyub bitirən Əli Hüseynov 1949-cu ildə Azərbaycan Neft Kimya İnstutunun (AZİ) Neft-Mexanika fakültəsinə qəbul olunmuşdur.

İnstutun 1-ci kursunu bitirsə də, təhsilinə davam edə bilməmiş və institutu tərk etməyə məcbur olmuşdur.

1950-ci ildə hərbçi olmaq həvəsi ilə Gürcüstanın paytaxtı Tbilisi şəhərindəki Tbilisi Hərbi Artilleriya məktəbinə daxil olmuşdur.

Burada 2 il hərbi təhsil alan Əli Hüseynov, atasının siyasi fəaliyyətə görə həbs olunduğu bəhanə gətirilərək təhsilini yarım buraxmağa məcbur edilmişdir.

1953-cü ildə Bakıya qayıdan Əli Hüseynov məcburi hərbi xidmətə çağrılmış və Bakı şəhəridə yerləşən Azərbaycan divizyasında (AzDiviziya) hərbi xidmətə başlamışdır.

Burada serjant rütbəsi ilə 3 il müddətində hərbi xidmət keçmiş və 1956-cı ildə tərxis olunmuşdur.

1956-cı ildə doğma yurduna qayıdan Əli Hüseynov 1969-cu ilə qədər öz kolxozlarında briqadir, təftiş komissiyasının sədri vəzifələrində çalışmışdır.

Çalışdığı illərdə fərdi məsuliyyəti və ədalətli qərarları ilə qədirbilən xalqının hörmətini qazanmışdır.

01 oktyabr 1969-cu il tarixində Əli Hüseynov Laçın rayon Rabitə Qovşağının Pircahan kənd Rabitə Şöbəsinə rəis təyin olunur. Rabitə şöbəsinin rəisi işlədiyi 23 il ərzində rayonun və Azərbaycanın ən qabaqcıl rabitə şöbə rəislərindən biri olmuş, yükəsk xidməti Azərbaycan və SSRİ rabitə nazirlikləri tərəfindən hər il keçici bayraq və müxtəlif orden və medallarla təltif olunmuşdur.

Hərbi nizam-intizamı və qanunları yaxşı bilən Əli Hüseynov Pircahan kənd rabitə şöbəsinin rəisi işlədiyi illərdə, 3 il ərzində OADKYC (Orduya, Aviasiyaya, Donanmaya Könüllü Yardım Cəmiyyəti)-nin tərkibində hərbi hazırlıq müəllimi vəzifəsində işləmiş və bu illərdə Pircahan və Təzəkənd sovetliyində hərbi xidmətdən möhlət almış gənclərə hərbi hazırlıq dərsi keçmişdir.

Əli Hüseynovun əməyi təkcə rəhbərlik tərəfindən yox, Pircahan sovetliyi və yaxın kəndlərin əhalisi tərəfindən də həmişə yüksək qiymətləndirilmişdir.

Ədalətli və prinsipial xarakteri, Əli Hüseynovu sevilən və sayılan bir el ağsaqqalına çevirmişdir.

Əli Hüseynov doğma yurdunun düşmən tərəfindən işğal olunduğu 17 may 1992-ci il tarixinə qədər Pircahan kənd Rabitə Şöbəsinin rəisi vəzifəsində işləmişdir.

Əli Seyid Müseyib oğlu Hüseynov (Mirzadə)4 noyabr 2019-cu il tarixində, doğma yurdunun həsrəti ilə, Sumqayıt şəhərində vəfat etmişdir.

Doğma yurdu Laçının, düşmən tərəfindən işğalı, Əli Hüseynovu dərindən yaralamış və beləliklə onu öz hisslərini şeirlərə əks etditməyə vadar etmişdir.

O, şeirlərini Seyid təxəllüsü ilə qələmə almışdır.

Bu kitabda, Əli Hüseynovun 1992-ci ildən bəri yurd həsrəti ilə qələmə aldığı şeirlərinin bir hissəsi toplanmışdır.

Dağlarda

Dostlar, ürəyimdə arzularım var,

Cəsur qartal olub uçam dağlara,

Qıy vuram, hay salam dərələrində,

Zirvədən zirvəyə keçəm dağlarda.

Daşlardan süzülən sərin bulağı,

Qoyunlu, quzulu, güllü yaylağı,

Xəstənin dərmanı çiçəklərini,

Birbəbir arayıb, seçəm dağlarda.

Çıxam dağ döşünə, kəkotu dərəm,

Əvəlik xörüyün ip üstə sərəm,

Dəstə cincilimi, qırxbuğumunu,

Dəstə-dəstə tutub, biçəm dağlarda.

Alması, armudu cürbəcür barı,

Qaymaqçiçəyində balın nübarı,

Yağı torpağında, düşmən əlində,

Qalmasın pətəyim, beçəm dağlarda.

Yaşıl meşələrlə, gen dərələrlə,

Burula-burula çeşmədən gələn,

“Xəzəltökülənin” billur suyundan,

Əyilib doyunca içəm dağlarda.

Torpağım ağlayır, daşım ağlayır,

Gözümdən süzülən yaşım ağlayır,

Əziz simsarların nurlu məzarı,

Bilirsiz qalıbdır neçəm dağlarda.

Seyid intizarda, ürək dardadır,

Xəyalım dağlarda, o diyardadır,

Axirət evinə, haqq dünyasına,

Yaşayam dağlarda, köçəm dağlarda.

Dağlar

Qar əliyər, çovğun vurar,

Maralların boynun burar,

Duman gələr, dəsgah qurar,

Amansızdır üzün, dağlar.

Qışda gül, nərgizin bitməz,

Zirvən uca, əlim yetməz,

El yeriməz, karvan getməz,

Kəsilər yol, izin, dağlar.

Kəkliklərin qara qonar,

Heç bilməzsən hara qonar,

Nə canlı, cansızı qanar,

Murovun, Qırx-Qızın, dağlar.

Havaların bəyazlaşa,

Qar əriyə, çaylar daşa,

Göldə sonan qaqqıldaşa,

Gəlib görrəm özüm, dağlar.

Seyid sizdən ayrı düşdü,

Sızlamaqdan bağrı bişdi,

Bu nə zülüm, bu nə işdir,

Qan ağlayır gözüm, dağlar.

Laçın

Adın bəlli oldu bütün dünyada,

Heyif, vüqarından yenildin Laçın.

İgidlər qorumuş səni hər zaman,

Satqınlar feli ilə verildin Laçın.

Əzəl satılmışdı şah Qaragölün,

Heç kim inanmazdı satılar elin,

Ayağı altına fitnənin, felin,

Cındır palaz kimi sərildin Laçın.

Varı-dövlətindən əl çəkdi xalqın,

Zəngin sərvətindən əl çəkdi xalqın,

Gözəl nemətindən əl çəkdi xalqın,

Dəyməmiş meyvə tək dərildin Laçın.

Seyid ədalətnən nəzm elə barı,

Qurd quzudan dayanmışdı yuxarı,

El gözüdü, yaxşı görür onları,

Yaxşılar pis kimi göründü Laçın.

Laçından olmuşuq

Eşidin ariflər, bilsin el-oba,

Laçın kimi cənnət cahandan olmuşuq,

Yaşıl meşə, sərin sular, təmiz hava,

Ətir saçan gözəl məkandan olmuşuq.

Sərt qayalar, uca dağlar, zirvəsi qar,

Güneyləri, quzeyləri axar-baxar,

Çiçəyində min bir dərdin dərmanı var,

Dərd sağaldan həkim, loğmandan olmuşuq.

Şır-şır axan dərələri, çayları var,

Dürlü-dürlü, fəsilləri, ayları var,

Gur ovası, hayları, harayları var,

Çal-çağırlı haydan, haraydan olmuşuq.

Конец ознакомительного фрагмента.